Καθώς η τεχνολογία διαστρεβλώνει τις πληροφορίες, οι κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης του Ειρηνικού πρέπει να συνεργαστούν

Στις 13 Ιουλίου, η αυστραλιανή κυβέρνηση ανακοίνωσε μια νέα Στρατηγική ραδιοτηλεοπτικής μετάδοσης Ινδο-Ειρηνικού έχει σχεδιαστεί για να αυξήσει την πρόσβαση στο αυστραλιανό περιεχόμενο στον Ειρηνικό και να ενισχύσει τη δέσμευση σε όλη την περιοχή και να αυξήσει την ικανότητα και τις ικανότητες μέσω διαφόρων εκπαίδευσης και ανταλλαγών. Μεγάλο μέρος αυτής της εκπαίδευσης θα διεξαχθεί σωστά από οργανισμούς μέσων ενημέρωσης για οργανισμούς μέσων ενημέρωσης.

Ωστόσο, η Αυστραλία δεν μπορεί να παραβλέπει τη σημαντική ανταλλαγή μέσων και κυβέρνησης που είναι το κλειδί για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης στους θεσμούς. Χρειάζεται να αφιερωθεί περισσότερος χρόνος και προσπάθεια για την κατανόηση του πώς οι τεράστιες αλλαγές στα μέσα ενημέρωσης θα επηρεάσουν τις εταιρείες στην περιοχή μας. Ειδικότερα, οι κυβερνήσεις του Ειρηνικού πρέπει να καθορίσουν πώς μπορούν να συνεργαστούν καλύτερα οι ίδιες και τα μέσα ενημέρωσης με παραδοσιακές και αναδυόμενες μορφές πλατφορμών πληροφόρησης για την οικοδόμηση ανθεκτικότητας σε όλο το τοπίο.

Το μέλλον των μηνυμάτων και της επικοινωνίας αλλάζει γρήγορα μπροστά μας και τα προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν με απλή κοινή χρήση περισσότερου περιεχομένου. Η τεχνητή νοημοσύνη, η καινοτομία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (γνωστή και ως κατάρρευση) και η έκρηξη στη δημιουργία περιεχομένου παρουσιάζουν μια σειρά ευκαιριών και κινδύνων για τους καταναλωτές σε όλο τον κόσμο. Στον Ειρηνικό, οι κίνδυνοι επιδεινώνονται από τις γρήγορες βελτιώσεις στη συνδεσιμότητα και την ταχύτητα στο Διαδίκτυο – και περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο οδηγούν σε λιγότερη εμπιστοσύνη. Οι άνθρωποι έχουν την εξουσία να βρίσκουν τις δικές τους αλήθειες στο Διαδίκτυο και αναζητούν μακριά και ευρέως, συμπεριλαμβανομένης της στροφής σε άτομα που επηρεάζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η πρόοδος της τεχνολογίας έχει καταστήσει ευκολότερο τον χειρισμό ακουστικού και οπτικού περιεχομένου σε σημείο που είναι πλέον φθηνό και εύκολο να δημιουργηθούν εντελώς φτιαγμένα deepfakes και τεχνητές περσόνες. Ενώ δεν είχαμε κανένα Τέιλορ Σουίφτ κλίμακα deepfakes στην περιοχή, έχουμε δει τη δημιουργία περισσότερων ψεύτικων προφίλ ηγετών του Ειρηνικού όπως π.χ. Πρωθυπουργός της Παπούα Νέας Γουινέας Τζέιμς Μαράπε.

Ακούσαμε και στην Τόνγκα ψεύτικος ήχος ένας βουλευτής της Τόνγκα που βρίζει άλλον βουλευτή κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης· αυτή η απάτη οδήγησε σε δημόσια οργή και άδικες εκκλήσεις για παραίτηση του βουλευτή. Αν και το θέμα έχει επιλυθεί εν μέρει από τα μέλη που ήταν παρόντα για να επαληθεύσουν τον πραγματικό ήχο, η φήμη των εμπλεκομένων εξακολουθεί να βλάπτεται. Υπάρχει κάθε λόγος να περιμένουμε ότι αυτές οι απόπειρες παραποίησης περιεχομένου από ηγέτες θα γίνουν πιο συχνές και περίπλοκες καθώς περισσότεροι άνθρωποι έχουν πρόσβαση στην τεχνολογία.

Εκτός από το ψεύτικο περιεχόμενο που ενσταλάζει άμεσα τη δυσπιστία στο Διαδίκτυο, η ίδια η ύπαρξη αυτής της τεχνολογίας σημαίνει επίσης ότι τα άτομα μπορούν να αρνηθούν αξιόπιστα την αδικοπραγία εάν συλληφθούν στην πράξη.

Στα Φίτζι, δύο βουλευτές αρνήθηκαν τους ισχυρισμούς για μοιχεία και χρήση ναρκωτικών σε ένα επίσημο ταξίδι τους στην Αυστραλία τον Ιανουάριο, λέγοντας ότι εικόνες και μηνύματα κειμένου που διέρρευσαν στο διαδίκτυο σε ιστότοπο ιστολογίου ήταν ψευδής. Για να είμαστε σαφείς, δεν υπονοούμε ότι αυτοί οι ισχυρισμοί είναι αληθινοί ή ψευδείς. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς είναι. Οι άνθρωποι σε θέσεις εξουσίας μπορούν εύκολα να κατηγορήσουν τις «ψευδείς ειδήσεις» και τα ψεύτικα μέσα ενημέρωσης για να αρνηθούν οποιαδήποτε αδικοπραγία, θολώνοντας περαιτέρω τα νερά για το κοινό με κίνδυνο να κάνουν τους ανθρώπους πιο κουρασμένους.

Εάν δεν προσέχουμε να διαχειριζόμαστε υπεύθυνα τον χώρο πληροφοριών, οι καταναλωτές διαδικτυακών πληροφοριών δεν θα εμπιστεύονται κανέναν ή θα δυσπιστούν άλλους που μπορεί να έχουν άλλες ατζέντες ή να μην έχουν τους πόρους και τις δυνατότητες για να δώσουν τις απαντήσεις που αναζητούν οι άνθρωποι.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να υπάρχει ισχυρότερη επικοινωνία μεταξύ των κυβερνήσεων και των μέσων ενημέρωσης σε όλο τον Ειρηνικό.

Οι ενώσεις μέσων ενημέρωσης σε όλη την περιοχή αναφέρουν ότι δεν αισθάνονται εξουσιοδοτημένοι να ζητούν και να λαμβάνουν σωστές πληροφορίες από την κυβέρνηση, λαμβάνοντας συχνά προσκλήσεις για σποραδικές συνεντεύξεις τύπου σε σύντομο χρονικό διάστημα χωρίς προηγούμενη ενημέρωση ή πλαίσιο. Από την άλλη πλευρά, οι κυβερνήσεις είναι απογοητευμένες από την έλλειψη κριτικής σκέψης από την πλευρά των επαγγελματιών των μέσων ενημέρωσης και τη φθίνουσα ικανότητα να κάνουν σχετικές ερωτήσεις στους υπουργούς και τους εκπροσώπους των κρατών. Και οι δύο ομάδες αναγνωρίζουν ότι η παραπληροφόρηση και η παραπληροφόρηση στο Διαδίκτυο συχνά επηρεάζουν αρνητικά έναν περιορισμένο αριθμό συναντήσεων, αποσπώντας την προσοχή από το πραγματικό ζήτημα και αναγκάζοντας τις ομάδες να ρωτούν και να απαντούν σε ερωτήσεις σχετικά με περιστρεφόμενες διαδικτυακές φήμες και ισχυρισμούς που γίνονται με ελάχιστα ή καθόλου στοιχεία.

Οι συμμετέχοντες της κυβέρνησης και των μέσων ενημέρωσης στην εκπαίδευση για την παραπληροφόρηση και την παραπληροφόρηση που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή από το ASPI και το Royal Oceania Institute – μια ανεξάρτητη δεξαμενή σκέψης με έδρα την Τόνγκα – ρωτούν με συνέπεια: «Πώς χειρίζεται η Αυστραλία τις συνεντεύξεις τύπου και την επικοινωνία μεταξύ κυβέρνησης και μέσων ενημέρωσης». Ενώ η ίδια η προσέγγιση της Αυστραλίας δεν είναι τέλεια και κάθε χώρα και κυβέρνηση θα βρουν λύσεις που λειτουργούν για αυτές, δεν υπάρχει αρκετή εκπαίδευση και υποστηριζόμενη ανταλλαγή ιδεών στην περιοχή για να βοηθήσει στη δημιουργία αυτών των λύσεων. Επαγγελματίες των μέσων ενημέρωσης και κυβερνητικοί υπάλληλοι επικοινωνίας από όλη την περιοχή θα πρέπει να προσκληθούν στην Αυστραλία για να μάθουν περισσότερα για τα συστήματά μας και να μοιραστούν τις δικές τους διαδικασίες.

Οι κυβερνήσεις του Ειρηνικού θα πρέπει επίσης να υποστηριχθούν για τη δημιουργία και την εφαρμογή ισχυρής νομοθεσίας με στόχο την καταπολέμηση των ψευδών πληροφοριών και της χειραγώγησης στο διαδίκτυο. Η νομοθεσία περί παραποιήσεων είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Εάν οι ορισμοί που χρησιμοποιούνται είναι πολύ ευρείς, θα μπορούσε να ρίξει πολύ μεγάλο δίχτυ και τελικά να καταπνίξει την ελευθερία του λόγου. Θα μπορούσε να το κάνει με άμεσο εξαναγκασμό και την απειλή σοβαρών συνεπειών, όπως π.χ φυλάκισηείτε μέσω της αυτολογοκρισίας ατόμων σε μια περιοχή όπου αυτή η συμπεριφορά ενσωματώνεται μερικές φορές στα πολιτισμικά τους συστήματα. Εάν οι ορισμοί είναι πολύ στενοί, μπορεί να μην αποτυπώνουν τη χειραγώγηση των πληροφοριών – πράξεις που δεν διαδίδουν απαραίτητα ψέματα, αλλά όχι λιγότερο σκόπιμα βλάπτουν την κοινωνία υπερβάλλοντας ή διαστρεβλώνοντας την οπτική.

Με το περιβάλλον πληροφόρησης να αλλάζει τόσο γρήγορα, οι κυβερνήσεις πρέπει να διατηρούν ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τους εταίρους τους σε όλη την περιοχή για να συζητούν ευκαιρίες και προκλήσεις, τόσο σε επίπεδο πολιτικής όσο και σε επίπεδο ομάδας εργασίας, και τακτικά αυτόν τον χώρο ανταλλαγής ιστοριών και εμπειριών. Δεν θα υπάρξει ποτέ μια ενιαία λύση για όλες αυτές τις γρήγορες αλλαγές στο τοπίο των πληροφοριών, ούτε το Instagram Reels, το YouTube Shorts ή το TikTok θα είναι οι τελευταίες τεχνολογίες που θα διαταράξουν το τοπίο των μέσων. Ο συνεχής διάλογος, η εκπαίδευση και η υποστήριξη θα είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της ανθεκτικότητας έναντι των διαδικτυακών βλαβών και για τη διασφάλιση ότι το κοινό έχει πάντα κάποιον να εμπιστεύεται στο Διαδίκτυο μακροπρόθεσμα.